En hier dan mijn laatste blog.......

Ruim 3 weken geleden stonden de container en de vrachtwagen (met onze inboedel uit de oppslag) voor ons huis. Met 7 man sterk werden die leeg gehaald. Het weer werkte mee, en al snel stond onze oprit bomvol. De dozen werden later naar de betreffende ruimtes gesjouwd. Al gauw stond ons huis vol dozen.........waar laat ik alles heb ik regelmatig aan Marcel gevraagd.

Vooral de zolder.........en we hebben een grote zolder maar die stond zo vol met dozen. Echt, ik ben altijd vrij positief maar dit zag ik soms even niet zitten. Gelukkig is het allemaal goedgekomen en staat alles nu alles op zijn plaats.

Onze slaapkamer werd als eerste "bewoonbaar" gemaakt al was het een hele klus om ons Amerikaanse Cal-King matras boven te krijgen. Daarna was de zitkamer aan de beurt. De eerste nacht hebben we prima geslapen, we doken dan ook dood-en-doodmoe ons bed in.

De tweede dag stonden de verhuizers om 08.00 uur weer op de stoep. Kasten werden opgebouwd en dozen uitgepakt,  zo werd ons huis steeds meer bewoonbaar. We misten verschillende spullen, enkele dingen kwamen we de volgende dag tegen in de nog niet uitgepakte dozen. Er zijn ook enkele kleine spullen die we tot de dag van vandaag niet terug gevonden hebben.

Ons huis voelt heel goed al is het even wennen dat we wat minder ruimte hebben dan in Amerika. Neem de oprit, we hebben een grote oprit waar wel 3 auto's kunnen staan....maar niet naast maar achter elkaar. En de keuken, die is hier heel wat kleiner dan we gewend waren. Maar in Amerika is bijna alles maatje XXL.

Ik geniet hier van het boodschapen doen. De supermarkten zijn hier zoveel kleiner dan in Amerika maar ik heb het idee dat het assortiment veel ruimer is. Het is in ieder geval veel goedkoper en ik kan er op de fiets naar toe..........daar geniet ik van. In Amerika werd de fiets in het dagelijkse leven niet gebruikt.

Het voelt goed om weer terug in Nederland te zijn, het weer van de afgelopen weken is daar ook debet aan. We genieten van heerlijk (na)zomerweer. Het is ook erg fijn om weer dicht bij onze kinderen, kleinkind, familie en vrienden te zijn. Inmiddels heb ik al enkele keren met veel plezier op Benjamin gepast. Die kleine lieverd werd vorige week alweer 9 maanden en hij loopt al achter een loopwagen.

Natuurlijk missen we ook e.e.a uit Amerika, denk dan vooral aan vrienden (Wouter en Lia en ook de overige Nederlandse gezinnen) maar ook de 24-uurs economie.

Marcel is inmiddels in zijn nieuwe functie aan het werk. Het was wel even vreemd voor mij om na 1,5 maand weer alleen thuis te zijn.

Zo langzamerhand pakken we draad hier weer op, het voelt goed om weer "thuis" te zijn. We zijn bijna gesetteld, er moet nog een andere verwarming in de keuken komen en we hebben beneden raambekleding aan laten meten.

Ik heb ook al met mijn nieuwe huisarts en tandarts kennis gemaakt. De huisarts had ik nodig voor herhaalrecepten en de tandarts voor kiespijn. Grrr, ja hoor ik had weer eens kiespijn.

Met deze update sluit ik deze blog af. Ik wil jullie "mijn lezers" bedanken voor de interesse in "ons leven rondom WashingtonDC". Wij hebben genoten van dat leven......dat pakt iemand ons meer af.  Voor nu genieten we van een leven in ons mooie Nederland en dat wens ik jullie allemaal.

Vriendelijke groeten, Anja