Een soort van VUT.....

Dat was het dan, ik zit sinds vanmiddag in een soort van VUT. Ik geloof niet dat ik over 3 jaar, wanneer ik 56 ben, nog aan het werk kom.  Op 3 maanden na heb ik 2 jaar met veel plezier bij de juwelier gewerkt en had er leuke collega’s. Ik zou er waarschijnlijk nog jaren gewerkt hebben ware het niet dat het 2e Amerika-avontuur op ons pad kwam. 

Toch wel raar dat ik er nu niet meer werkzaam ben. Door mijn collega’s werd ik vandaag verwend met een prachtige bos bloemen, een kado-cheque van Didi en een lieve kaart. 1 Collega moest huilen met het afscheid nemen, zo zielig.

We weten nog steeds niet wanneer de verhuizers komen........ach ja wat maakt het uit, ik heb me erbij neergelegd en wacht het maar af. Ons huis staat inmiddels 7 weken te koop en we hebben 2 “kijkers” gehad. Helaas moeten die mensen hun eigen huis nog verkopen dus dat schiet niet op ook dat wachten we maar af.

We hebben zoveel zin in ons nieuwe Amerika-avontuur al zullen we ook veel dingen uit Nederland missen. Dan doel ik niet op levensmiddelen of zo maar meer op het contact met onze kinderen, ouders, mijn zus/zwager, Marcel’s zussen en vrienden. Gelukkig hebben we skype, dat maakt heel veel goed. Wat onze kinderen betreft......we hopen dat ze meerdere keren onze kant uit zullen komen. 

Vanavond waren Jordy en Eva hier, Jordy heeft heerlijk voor ons gekookt. Wat een genot wanneer je zo lekker en goed kunt koken. Helaas ben ik geen keukenprinses.

Groetjes, Anja

Een jaartje ouder

Inmiddels ben ik een jaartje ouder geworden niet dat ik daar iets van merk hoor. Soms voel ik me 18 en soms 81 jaar. Ik had mijn verjaardag gelijk met onze trouwdag gevierd dus echte plannen voor mijn verjaardag had ik niet.

Voor ons Amerika avontuur hebben we een Internationale verklaring uit het huwelijksregister nodig en daarvoor zijn we die dag naar Wijchen (waar we getrouwd zijn)  gereden. Na die verklaring opgehaald te hebben zijn we naar mijn ouders gereden. Ze wisten niet dat wij kwamen en waren dan ook erg verrast, ook mijn zus en zwager waren van de partij. We hebben gezellig buiten gezeten, bijgekletst en van het gebak gesnoept.

Tegen de avond zijn Marcel en ik naar Nijmegen gereden daar hebben we bij het restaurant, waar Jordy in zijn vrije tijd als kok werkt, buiten op het terras heerlijk gegeten.

Het eten werd door de kok himself  (Jordy) opgediend en mijn toetje werd met vuurwerk geserveerd. Dit onder een luid Ahhhhh geroep van het overige personeel.  Toen we om de rekening vroegen bleek deze al door de kok betaald te zijn.......zo lief!! Het was een leuke verjaardag, voorlopig weer de laatste in Nederland.

Groetjes, Anja

Dinsdag 2 jaar geleden......dinsdag over 10 weken.

Dinsdag is het 2 jaar geleden dat wij vanuit Utah naar Nederland verhuisden en diezelfde dinsdag over 10 weken verhuizen we vanuit Nederland naar Virginia. Wie had dat 2 jaar geleden kunnen denken......wij niet. Nee want dan hadden we natuurlijk dit huis niet gekocht en hadden we Luna niet in huis gehaald....Lieve Luna.

In Utah hebben we 4 fantastische jaren gehad en veel fijne mensen leren kennen. We zijn erg benieuwd hoe we het verschil met Utah gaan ervaren.  Binnenkort vliegen we de plas over om een huis te zoeken, we hebben op het internet al enkele leuke huizen gevonden we zijn benieuwd hoe ze er in het echt uit zien.

Tijdens die trip hebben we ook een kleine Utah reünie, we zijn uitgenodigd bij de (oude-nieuwe) Nederlanders, die nu daar wonen, en de Belgen uit Utah zijn daar dan ook. 

Ik ga gelijk korte metten maken met de term oude-nieuwe Nederlanders, ik gebruik nooit namen in mijn blog dus vanaf nu noem ik ze W & L. Hopelijk gaan de oude-nieuwe Nederlanders daarmee akkoord ;-)  ??

Foto’s van 2 jaar geleden bij aankomst op Schiphol, raad de ware lengte van Jordy ;-)

Groetjes, Anja

Verhuizen.. ruimt lekker op

Vandaag hebben we de spullen in onze garage, schuur en tuinhuisje uitgezocht. Aan het einde van de ochtend hadden we 3 groepen......mee naar Amerika........in de opslag en naar de milieustraat. Die laatste groep hebben we maar gelijk weggebracht, het kan maar weg zijn. Wat mee naar Amerika gaat staat nu in de schuur en wat in de opslag gaat staat in het tuinhuisje.

Een groot verschil met 6 jaar geleden, toen zijn we heel wat keren met een volle aanhanger  naar de milieustraat gereden. Vandaag geen aanhanger maar de auto zat wel vol, wat een mens toch in 2 jaar tijd weer kan verzamelen.  Onderstaande foto is van 6 jaar geleden,  helaas zijn we vandaag vergeten een foto te maken. Een ding is zeker verhuizen ruimt lekker op!!

Groetjes, Anja

Update en foto Luna

Met een lach en een traan (veel tranen) zit ik dit bericht te typen, vanavond kregen we een update en een foto van Luna. Hieronder de mail, ik heb de namen weggelaten. 

Hallo Anja en Marcel,

Het lijkt er inderdaad op dat Luna al aardig gewend is hier; de eerste dagen leek ze nog wat voorzichtig, maar inmiddels weet ze goed de weg en moeten we erg lachen om haar streken.

Zo miste ik pas een haarklemmetje dat ik op de eettafel had gelegd...ik vond het terug in haar drinkbakje :-)

Ze weet goed dat ze ook bij ons niet op tafel en op de kasten mag, maar stiekem probeert ze dat soms wel...lekker ondeugend he!

Zo af en toe heeft ze nog wel een aanvaring met F (kat), maar na een weekje apart slapen zijn ze nu gewoon samen.

Ook heeft ze vorig weekend kennis gemaakt met de tuin; dat vindt ze heerlijk. Vogeltjes kijken, rennen, verstoppen tussen de struiken.

Toen er gisteren een vreemde kat in de tuin kwam, nam F (kat) het voor haar op en ging achter die kat aan...Luna keek toe van onder een struikje en liet zich niet zien. Zo leuk om te zien.

Voor onze kinderen is ze niet bang, en zij vinden Luna erg leuk. Als onze jongste haar ziet, begint ze op haar manier te roepen naar Luna. Als we 's avonds op de bank zitten, komt ze bij ons zitten. Het is een lieverd!

                                                Luna bij de nieuwe baasjes in de tuin

Groetjes, Anja

4-Daagse Nijmegen

Vandaag hebben we een dagje Beuningen/Nijmegen oftewel een dagje 4-daagse gedaan.  

Maximaal 45.000 deelnemers mogen er meelopen. Het is het grootste sportevenement van Nederland en de grootste wandelmars ter wereld. Elk jaar doen er deelnemers uit +/- 70 landen mee onder wie ook veel militairen. Hieronder de Amerikanen die Marcel vandaag op de foto vastlegde. Marcel heeft zelf ook (als militair) 2 maal deze mars gelopen. Hij liep toen 4 maal 40 km met 10 kg bepakking op zijn rug.

Na het aanmoedigen van de deelnemers zijn we naar Nijmegen gereden waar de zomerfeesten oftewel de 4-daagse feesten plaatsvinden.  Deze feesten worden gelijktijdig gevierd met de wandelmars en zijn zeer druk bezocht. Wij hebben gezellig door de stad geslenterd en bij Jordy op het terras wat gedronken. Later hebben we aan de waalkade heerlijk gegeten. 

Ook het weer werkte mee al zal het voor de lopers in de middag erg warm zijn geweest. Het was een reuze gezellige dag

Groetjes, Anja

Luna, 30 jaar getrouwd en het verhuisbedrijf

Hoe zou het met Luna gaan, zal ik de nieuwe baasjes mailen vraag ik regelmatig aan Marcel. Nee antwoordt Marcel dan.........het is niet meer onze poes. Nou het kan dan wel niet meer onze poes zijn, ik wil toch wel graag weten hoe het met haar gaat en heb zojuist de nieuwe baasjes een mail gestuurd, nu maar wachten op antwoord. 

                                                    Dit mis ik ook........

Afgelopen zondag waren Marcel en ik 30 jaar getrouwd, wow waar blijft de tijd. Om het te vieren zijn we in het voorjaar met de kinderen + aanhang naar Turkije geweest. Zondag hebben we met de ouders, zussen/zwagers, Sanne en Tomas gezellig bijgekletst en rond vijven de bbq aangestoken. Jordy en Eva konden hier helaas niet bijzijn. 

                                                    Jong en slank 30 jaar geleden. 

Vandaag is er iemand van het verhuisbedrijf hier geweest, samen met Marcel is die persoon ons huis doorgelopen. We krijgen waarschijnlijk een 40ft container maar wanneer deze hier voor gaat rijden weten we nog niet.  Ach.....deze hele verhuizing is er een van veel geduld hebben..... of, misschien heeft Marcel gelijk en ben ik te ongeduldig. 

Groetjes Anja

Verhuizers......

Weten jullie al wanneer de verhuizers komen, deze vraag wordt ons regelmatig gesteld. Iedere keer moeten we die vraag beantwoorden met: nee we weten nog helemaal niets.  

Deze week kregen we dan eindelijk het bericht dat er dinsdag a.s  iemand van het verhuisbedrijf zal komen voor een inventarisatiebezoek. Deze persoon komt kijken wat we mee de plas over willen nemen en hoe groot dus de container moet zijn. 

In 2007 hadden we en 40ft container, deze was maar voor de helft gevuld. Toen namen we geen auto mee terwijl nu onze Amerikaanse Golf mee terug gaat. Terug naar Nederland hadden we opnieuw een 40ft container voor de inboedel en onze auto ging toen mee in een 20ft container. We zijn benieuwd hoe onze inboedel + auto deze keer de plas overgaan. 

                                                                 Mei 2007                      

Juni 2011

                                         
Groetjes, Anja

Vrijdag en Zaterdag.......

Vrijdag..

Al bij het opstaan waren mijn gedachten bij Luna, normaal stond ze mij voor de slaapkamerdeur op te wachten en gingen we samen naar beneden. Ze liep dan met mij mee om de rolluiken te openen en stond te schooien terwijl ik mijn ontbijt klaarmaakte. 

Maar goed, Luna was hier niet meer......hoe zou het met haar gaan vroeg ik me de ganse dag af. S’avonds kregen we lieve vrienden op visite en dat leidde de gedachten aan Luna een beetje af.

Voor het naar bed gaan checkte ik mijn mail nog even en zie daar er was een mail van de nieuwe baasjes van Luna. Luna had goed gegeten en al gespeeld met de aanwezige kat Fred. Ze werd al wat vrijer en liep over de tafel en kast heen, die Luna......dat mocht bij ons niet en dat wist ze ook heel erg goed. 

Zaterdag..

Zoals ik schreef kregen we vrijdagavond lieve vrienden op visite. Het was al laat toen we eindelijk ons bed opzochten. Vanmorgen toen we nog in bed lagen kregen we een telefoontje van Sanne. Zijn jullie thuis vandaag........vinden jullie het leuk als wij komen. Ja hoor wij zijn thuis en we vinden het leuk wanneer jullie komen vertelde we Sanne.

Het was dan ook een heel gezellige dag, we hebben van de zon genoten en later op de dag heerlijk van de BBQ gegeten. Het was uiteindelijk bijna 21.00 uur toen Sanne en Tomas weer richting Utrecht reden. Dat zijn van die dagen met een gouden randje!!

Groetjes, Anja

Dag lieve, lieve Luna

De hele dag zat ik er tegenaan te hikken, om 18.00 uur zouden “die mensen” naar Luna komen kijken. Doen we er wel goed aan, zou het alles bij elkaar echt zoveel stress voor Luna geven vroeg ik me herhaaldelijk af.

Voor Luna was het een verwen-dag, zij wist tenslotte niet wat er stond te gebeuren, ze kreeg vandaag extra veel snoepjes, kattenmelk, blikvoer en heel veel knuffels. Toen was het 18.00 uur en stond er een jong gezin op de stoep.

Heel nieuwsgierig kwam Luna kijken, ze wilde wel spelen maar liet zich niet opbeuren.   Het leek alsof ze voelde wat er ging gebeuren want zelfs door ons liet ze zich niet opbeuren. 

Om een lang verhaal kort te maken, Luna is met deze mensen mee naar huis te gaan. Ze komt in een gezin met 2 jongen kinderen, een kat en konijnen, fijn dat ze daar een speelkameraadje zal hebben. Marcel en ik hadden beide een goed gevoel bij deze mensen.

Maar pffff wat was het afscheid nemen moeilijk, ik heb tranen met tuiten gehuild. Sanne en mijn zus belde met de vraag hoe het gegaan was en opnieuw moest ik huilen. Maar ja, we hebben naar Luna’s bestwil gekeken. Ze heeft haar hangmat en speeltjes mee zodat ze toch wat “eigens” heeft.

Nogmaals we hebben echt het idee dat ze daar een fijn nieuw thuis zal krijgen. Wij zijn van harte welkom om nog een keer naar Luna te komen kijken( wat we ook gaan doen), ook hebben de nieuwe baasjes beloofd ons via de mail en foto’s een beetje op de hoogte te houden van Luna’s nieuwe leven. Hopelijk is ze daar snel gewend en houden de nieuwe baasjes ook zo veel van haar. 

Groetjes, Anja

Lieve Luna

Lieve Luna, 

Wij hebben besloten dat Luna niet met ons mee naar Amerika gaat verhuizen, heel verdrietig maar het is beter voor het beestje. Het is niet alleen de vliegreis naar en een ander huis in Amerika, nee er komt veel meer stress voor het beestje bij kijken.

Ten 1e gaan we een week naar DC op zoek naar een huis dus zou Luna naar een pension moeten. Enkele weken later komen de verhuizers en verhuizen wij naar een tijdelijke woonruimte, weer stress voor Luna We gaan ook nog een week op vakantie dus zou Luna vanuit de tijdelijke woonruimte opnieuw naar een pension moeten. Dan de reis naar Schiphol en aansluitend de vlucht naar Amerika. Eenmaal in Amerika zullen we waarschijnlijk enkele dagen in een hotel verblijven voor we naar “ons huis”  gaan.

Al bij al en in overleg met het asiel (waar Luna vandaan komt) en de dierenarts hebben we besloten een nieuw warm thuis voor haar te zoeken. Morgen komen de (misschien) nieuwe baasjes kijken. 

Heel moeilijk vooral ook omdat die mensen Luna meteen mee willen nemen. Er zullen wel enkele tranen vloeien, ik moet er nog even niet aan denken. De evt. nieuwe baasjes hebben al 2 katten dus als Luna eenmaal daar gewend is heeft ze wel speelkameraadjes. 

We willen die mensen vragen ons een beetje op de hoogte houden van Luna’s wel en wee. Ze blijft altijd.....Onze Lieve Luna!!

Groetjes, Anja

Weer een stapje verder....

Weer een stapje verder. Afgelopen vrijdag ging ik enigszins met lood in de schoenen naar mijn werk........in mijn tas zat n.l mijn ontslagbrief. Zwart op wit stond daarin dat 31 Juli mijn laatste werkdag zal zijn. 

Een beetje dubbel, ik heb het erg naar mijn zin op mijn werk maar een nieuw avontuur in Amerika lokt ook wel heel erg. Tja, een mens moet keuzes maken in het leven nietwaar en onze keuze is op Amerika gevallen. 

Het is niet te geloven dat wij over 3 maanden opnieuw aan de overkant van de plas zullen wonen. Ik bedoel........we weten niet eens wanneer de verhuizers komen. We verwachten daar toch wel een dezer dagen bericht van te krijgen.

Degene die mijn blog in Utah volgden herinneren zich vast nog wel De Nieuwe Nederlanders............een collega met zijn vrouw die in 2010 naar Utah kwamen. Deze fijne mensen wonen nu in de buurt van Washington DC, Marcel zal in het zelfde gebouw werkzaam zijn als zijn collega. Jullie raden het al, nu zijn wij De Nieuwe Nederlanders

Groetjes, Anja