We zijn weer thuis

Na een goede vlucht van ruim 8,5 uur zijn we veilig geland in WashingtonDC. Voor het eerst ooit heb ik zowaar 3 uur geslapen. We hebben een fantastische tijd in Nederland achter de rug. Heerlijk om onze kinderen & aanhang, familie en enkele vrienden (helaas niet alle vrienden) weer te zien. We hebben genoten van onze prachtige, schattige, lieve kleinzoon.......wat een rijkdom zo'n mooi gezond mannetje!! Verder hebben we een huis helemaal naar onze zin gevonden, ook niet onbelangrijk.

Een taxi brengt ons vanaf het vliegveld naar huis, we zien overal bergen met sneeuw en vrezen het ergste wat betreft onze oprit. En inderdaad er ligt een dik pak sneeuw, we ploeteren met onze koffers door de sneeuw naar de voordeur. 

Zonder sneeuwruimen kunnen we de gagrage niet uit dus Marcel moet eraan geloven. Wouter en Lia hebben onze sneeuwschep geleend, die ligt nog bij hen in Fairfax. We bellen dan maar bij Tom en Kathleen, onze achterburen, aan en lenen daar een sneeuwschep. Tom komt Marcel helpen en samen graven ze onze oprit uit.

Ik pak ondertussen onze koffers uit, bijna alles is schoon gewassen en kan zo de kast in. Het kleine beetje was gaat de wasmachine in. De "Hollandse" boodschappen gaan de voorraadkast in, thee, hagelslag, nassiekruiden enz. we kunnen weer vooruit.  We hebben niks in huis dus eten een hapje buiten de deur. 

Ik vind het altijd zo vreemd on "ineens" weer hier in Amerika te zijn. Nou ja....zo ineens is het niet, we hebben ruim 8,5 uur in het vliegtuig gezeten. 

Groepjes, Anja

Warm, buren, fotocamera en Funda.

Een heerlijke, warme dag vandaag......blauwe lucht met 30 graden en gelukkig niet zo vochtig. Ik douche, ontbijt en hang de was buiten. Niemand in onze buurt hangt de was buiten te drogen, alles zal wel de droger ingaan. De was ruikt zo lekker wanneer deze buiten heeft gedroogd. 

Onze buren hangen geen was buiten maar ze zitten ook niet buiten, onbegrijpelijk voor ons Nederlanders. Onze achterburen hebben niet eens een terras en ook geen tuinmeubelen. Het is hier te warm om buiten te zitten vertelde de buurman ons. 

Ik heb de dag weer heerlijk onder de parasol en in mijn badje doorgebracht. Marcel is vroeg thuis en ook hij zit een poosje op ons dek. Tegen vijven spring ik onder de douche om me op te frissen. Ik skype daarna even met mijn ouders en dan lopen we naar de achterburen. Zij hebben ons voor het eten uitgenodigd als dank voor de keren dat ik Kathleen, de buurvrouw,  naar haar afspraken in ziekenhuis enz. heb gebracht. Het wordt een gezellige avond, we maken het niet te laat want Kathleen gaat altijd op tijd naar bed.

Vandaag geen foto voor picture a day,  mijn fotocamera is kapot, grrrr.  Gelukkig heb ik er garantie op want ik heb deze pas in April gekocht. Morgen ga ik er mee terug. 

Marcel en ik zien vandaag een leuk appartement op Funda.nl, helaas is het nog wat te vroeg om nu al iets te kopen. Jammer, want ik zag ons daar wel wonen. Een flinke, mooie woonkeuken, een grote huiskamer met heel veel ramen dus veel lichtinval, een groot balkon, 2 leuke slaapkamers en een badkamer. De badkamer was niet veel soeps, die zouden we dan vervangen. Maar nogmaals.......het is te vroeg.

Fijn weekend, groetjes Anja

Veel gedaan vandaag.....

Vanmorgen ben ik al vroeg wakker, na het ontbijt en een douche ga ik met de stofdoek, stofzuiger en een sopje aan de gang. Ik heb geen tijd om te dweilen want ik heb om 10.30 uur een afspraak bij de kapper.

Ik vraag de kapper mijn haar niet zo kort te knippen als de vorige keer, ik ben tevreden met het resultaat. Zo fijn dat ik het niet meer hoef te verven, dit had ik veel eerder moeten doen.

Om 12.00 uur ben ik weer thuis, tijd voor de lunch en daarna dweil ik beneden de vloer. Om 13.45 uur rijd ik bij de achterburen de oprit op, ik breng Kathleen weer naar het ziekenhuis. Het komt me eigenlijk niet zo goed uit maar ik heb beloofd dat ze altijd een beroep op mij mag doen. Daarbij kun je beter helpen dan geholpen moeten worden.

Ik neem mijn fototoestel mee en tijdens het uurtje wachten maak ik enkele foto’s en zit een tijdje buiten op een bankje. Het is opnieuw een heerlijke zomerdag met 26 graden.

Om 15.15 uur ben ik weer thuis, ik haal de grasmaaier tevoorschijn en maai het gras in onze voor en achtertuin. Dan is het tijd om te gaan koken, tijdens het eten skypen we gezellig met Sanne. Inmiddels hebben ook Sanne & Tomas en mijn zus & zwager een ticket geboekt.....leuke vooruitzichten! 

Deze foto maakte ik bij het ziekenhuis voor picture a day.

Fijn weekend, groetjes, Anja

Bezoek aan de Arlington Nationale Begraafplaats.

Vanmorgen heb ik samen met Trudy en Rita onze achterbuurvrouw naar het ziekenhuis gebracht, zij had geen vervoer en moest er voor een onderzoek zijn.

We rijden daarna door naar de Militaire basis Fort Myer en parkeren de auto daar bij de ingang naar de Arlington Nationale begraafplaats. We zijn getuige van een ceremoniële militaire begrafenis, uit respect wachten we met het betreden van de begraafplaats maar we maken vanaf een afstand wel foto’s.

Dan lopen we de basis op, we lopen naar het graf van de onbekende soldaat en zien daar de wisseling van de wacht Ik heb het al vele keren gezien maar het blijft indrukwekkend, Rita en Trudy zijn ook onder de indruk.

Dan lopen we door naar het graf van John F Kennedy, ook dit maakt indruk....daar sta je dan toch maar......aan het graf van deze vermoorde president.

We kijken ook nog bij de gedenktekens van de omgekomen astronauten. Al bij al een heel indrukwekkende dag.

Wanneer we naar huis rijden begint het te regenen, we stoppen onderweg bij de Noodles & Company voor een lunch. We rijden daarna in de stromende regen naar huis. Gelukkig wordt het uiteindelijk droog en kan Marcel de kip op de bbq bakken. Na het eten rijden we naar de Dollar Tree en snuffelen daar rond.

Nu zitten we gezellig bij te kletsen en typ ik tussen neus en lippen dit bericht. Dit is de foto voor picture a day.

Groetjes, Anja

Gelukkig, ik voel me al een stuk beter!

Dank je wel voor al jullie beterschapswensen! 

Gelukkig, vanmorgen bij het wakker worden voelde ik me een stuk beter. De pijn is er nog wel maar ik ben niet meer zo beroerd en de pijn in de rug en benen is ook minder. Mooi, zo hoefde ik mijn 1e kappersafspraak niet af te zeggen.

Om 10.00 uur had ik die afspraak, ik ben ruim op tijd van huis vertrokken want ik moest de auto in het centrum van Reston kwijt zien te raken. De 1e parkeergarage zat vol ook in de 2e had ik geen plekje maar in de 3e garage kon ik de auto op de 3e verdieping parkeren.

Maar oei.....waar was ik nu, de weg heen zou me wel lukken maar de terugweg, ik heb totaal geen richtingsgevoel. Met mijn telefoon heb ik foto’s gemaakt zodat ik de weg terug zou vinden. 

Bij de kapper aangekomen moest ik een hele lijst invullen.....pff het leek het ziekenhuis wel. Hoe vaak wast u het haar, welke producten gebruikt u, hoe wilt u het geföhnd hebben, wilt u make-up advies en nog meer van dat soort vragen.

Carmen mijn kapster blijkt een aardige vrouw uit Peru te zijn, ze woont al 24 jaar in Amerika. Al kletsend begint ze mijn haar te knippen en te slicen en ik ben best tevreden met het resultaat. De kosten waren $ 75 maar daar komt dan nog de tip bij, ik heb 20 % aan tip gegeven en was dus $ 90 kwijt, omgerekend is dat € 66,58. Maar goed dat ik mijn haar niet meer laat kleuren........

De post bracht gisteren een verrassing.......geen leuke verrassing, de 1e bekeuring is binnen. Kort geleden verlieten we een tolweg en moesten daar $1 aan muntgeld betalen.........zo begrepen wij het. Dat hadden we niet en Marcel vroeg mij aan het loket te gaan betalen maar dat mocht niet want je mocht er de auto niet uit.

Een norse vrouw wenkte ons dat we door mochten rijden, ze is toch niet zo nors als we dachten zeiden wij tegen elkaar. Nou......die woorden nemen we terug........ze is niet alleen nors maar ook achterbaks hahahaha. Bij de post zat dus een bekeuring voor het niet betalen van tol met een foto van onze auto erop. De kosten vallen gelukkig mee.....$ 13,50.

Toen we hier net woonden hebben we ons via een brief voorgesteld bij de naaste buren, aan de overkant en bij de buren achter. We hebben in het kort verteld wie we zijn en waarom we hier zijn en er 2 kleine foto’s van ons zelf aan toegevoegd.

Gisteren stond de buurvrouw met haar dochter bij ons op de stoep. Om ons welkom te heten kwamen ze een cake brengen, zo leuk. Het lijken me aardige mensen, ze zijn lang geleden vanuit Irak naar hier gekomen.

Vandaag maakte ik onderstaande foto’s van de lucht, zo mooi het lijken wel allemaal kleine wattenbollen. Klik op de foto als je deze vergroot wilt zien.

Vanavond kreeg ik een telefoontje van de dokter uit het ziekenhuis, hij wilde weten hoe het met mij ging. De pijn in de blaas moet de aankomende dagen minder worden vertelde hij. Blijf goed drinken en laat je urine nakijken wanneer je klaar bent met de antibiotica voegde hij er nog aan toe. Ik drink de hele dag water dus het moet goed komen.

Groetjes, Anja

Afscheidsreceptie.....

Op 9 September zou Marcel een afscheidsreceptie op zijn werk hebben, door het overlijden van zijn vader die dag is de receptie niet doorgegaan. Heel jammer voor Marcel’s collega’s want zij hadden veel tijd in de voorbereiding gestoken. Gisteren vond de receptie in een verkorte vorm plaats en had een Amerikaans tintje.

Marcel kreeg een prachtig horloge met inscriptie cadeau waar hij erg ontroerd door was. In een toespraak werd hij bedankt voor zijn tomeloze en enthousiaste inzet en de hoge mate van betrokkenheid bij zijn personeel.  Hieronder Marcel met zijn secretaresse, zijn afdelingshoofden en een foto van het horloge.

                                                       

Gisteren zijn we ook bij de notaris geweest, we hebben in een akte vast laten leggen dat Sanne onze zaken met betrekking tot ons huis kan/mag waarnemen. Uw dochter kan uw huis voor iedere prijs verkopen vertelde de Notaris ons, gelukkig hebben we een blindelings vertrouwen in Sanne en zal alles in overleg met ons gaan.

We zijn gisteren ook voor de laatste keer, voor vertrek naar de USA, in ons huis geweest, we hebben de sleutel bij de buren afgegeven, zij zullen ons huis “in de gaten houden”.........daar zijn we erg blij mee!!

Groetjes, Anja

Dag 3 verhuizing

Gisteren, op dag 3 van de verhuizing kwam de 40 ft container al voor 8 uur voorrijden, de 20 ft container voor de auto stond een straat hier achter. 

De Golf werd op rijplaten de 40 ft container in gereden en zo naar de 20 ft container gereden. Deze laatste was hoger en werd dus een beetje gekanteld, de konten van beide containers werden naar elkaar gereden en zo kon de Golf in de 20 ft container rijden. 

De auto werd d.m.v houtblokken en spanbanden vastgezet. De 40 ft container reed weer terug naar ons huis en onze inboedel werd geladen, dit ging heel snel en in no time was ons huis bijna leeg leeg. 

De beide containers werden verzegeld, de 20 ft werd achter de vrachtauto-cabine gekoppeld en daar werd dan de 40 ft weer aangekoppeld, het gevaarte was maar liefst 25 m lang. Op 14 September vertrekt de boot richting Baltimore en zal daar 10 dagen later aankomen werd ons verteld.

Als laatste werden de spullen die niet mee naar Amerika gaan geladen en toen was ons huis echt leeg. We zijn gelijk maar aan de poets gegaan, vegen (we hebben geen stofzuiger meer) ramen en deuren zemen, doek door de keukenkastjes enz. enz.

We leven nu uit 5 koffers en dat is goed te doen weten we uit ervaring :-).

S’avonds zijn we samen met de achterburen uit wezen eten, het was een gezellige avond en we hebben heerlijk gegeten. Rond 23.30 uur zijn we doodvermoeid ons bed (lees: matrasje op de grond) ingerold. 

Groetjes, Anja